Καλή αρχή!!

Καλημέρα και καλή αρχή στο εγχείρημα τούτο!! Πιστεύω πως ένα ουσιαστικό ξεκίνημα θα ήταν να διερευνήσουμε τα εξής:1. Ποιοι είμαστε;Ποια ταυτότητα έχουμε σαν λαός; 2.Ποια είναι η σημερινή μας κατάσταση; 3.Που θέλουμε να πάμε; Ένα εκπαιδευτικό σύστημα είναι συνάρτηση όλων των προηγουμένων..
Σας ευχαριστώ για το Βήμα!!

Πολύ καλή ιδέα! Θα δώσω λοιπόν τις δικές μου απόψεις στα ερωτήματα που θέσατε και ελπίζω να ακολουθήσουν κι άλλοι.
1) Γενικά δεν ξέρω κατά πόσο είναι σωστό να αποδίδουμε χαρακτηριστικά συμπεριφοράς σε έναν λαό μιας και συνήθως οι γενικεύσεις δεν είναι σωστές κατά την γνώμη μου. Ωστόσο αν έπρεπε να χαρακτηρίσω την πλειοψηφία των συμπατριωτών μας θα έλεγα ότι ίσως ήμαστε λίγο πιο "χαλαροί" και ίσως πιο αισιόδοξοι από τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς. Επιπλέον, ίσως μπορεί να μας αποδοθεί μια τάση να αποδίδουμε ευθύνες σε άλλες ομάδες και εξού οι πάμπολλοι εμφύλιοι που στιγμάτισαν το έθνος μας απο την αρχαιότητα ακόμη.
Πολιτισμικά, χαρακτηριζόμαστε από μια λαμπρή, μακραίωνη ιστορία αλλά ακριβώς αυτός ο θαυμασμός που τρέφουμε γι' αυτόν ίσως μας κάνει να επαναπαυόμαστε στις δάφνες του παρελθόντος και να μην κάνουμε τίποτα για να αναπτύξουμε τον υπάρχον πολιτισμό μας. Έτσι μιας και πλέον αναγνωρίζουμε την οπισθοδρόμηση του επιζητούμε την πρόοδο σε ξενικές κουλτούρες.

Φυσικά τίποτα δεν διαθέτει μόνο αρνητικά. Λέγεται πως είμαστε ένας αρκετά εγκάρδιους και εξωστρεφής λαός με μεγάλη προσαρμοστικότητα (όπως διαφαίνεται από την ιστορία μας). Ίσως να διαθέτουμε και ένα απίστευτο θάρρος και μια αξιοζήλευτη αδελφοσύνη που εκφράζεζεται όμως μόνο υπό καταστάσεις απειλής.

2) Σήμερα όλοι γνωρίζουμε ότι μαστιζόμαστε από την οικονομική κατάσταση. Ως εκ τούτου κάποιοι συμπολίτες μας βιώνουν την εξαθλίωση και πολλοί θεσμοί υπολειτουργούν. Επιπλέον, έχουμε να αντιμετωπίσουμε τις πελατειακές σχέσεις, τον οχαδελφισμό, την αδράνεια των πολιτών που εκτονώνουν την ένταση τους μέσα από απλές άσκοπες διαμαρτυρίες.

3) Πιστεύω πως ο ιδανικός προορισμός μας θα ήταν όπως για κάθε κράτος ή ευημερία των πολιτών της για αρχή και έπειτα να καταστήσουμε ικανοί να διαφοροποιήσουν ε κι εμείς το παγκόσμιο γίγνεσθαι προς το καλύτερο. Γι αυτό θα πρέπει να ξεπεραστεί η οικονομική κρίση, να οργανωθεί περισσότερο το κράτος, οι πολίτες να γίνουν πιο ενσυνείδητοι και υπεύθυνοι, να διατηρήσουμε και να προάγουμε τον πνεύματικο και επιστημονικό πολιτισμό μας ώστε να συνδιμηουργήσουμε έναν καλύτερο κόσμο με όσα άλλα έθνη έχουν την δυνατότητα.

Τα στοιχεία της ιδιοσυστασία μας δεν αποτελούν και στοιχεία ταυτότητας.Αυτή η ταυτότητα είναι που πρέπει να αναζητήσουμε...Και όχι με αερογέφυρα αιώνων που θα μας οδηγήσει στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό...να δούμε ποια είναι τα στοιχεία της ταυτότητάς μας σήμερα!!Ας πούμε ποιο πολιτισμό δημιουργούμε...ποια πράγματα μας δίνουν χαρά (εκτός του να καταναλώνουμε).. τι νέο και ξεχωριστό μπορούμε σήμερα να προτείνουμε στην ανθρωπότητα (ακόμη και τα ρούχα μας,τα σπίτια μας,τα τραγούδια μας..όλα είναι πλέον ίδια παγκοσμίως...κάποτε ήξερες από την αρχιτεκτονική του τόπου σε ποια πόλη της Ελλάδος βρισκόσουν...σήμερα όλες οι πολυκατοικίες είναι ίδιες ανά τον..προηγμένο κόσμο...κουλτούρα φασόν παντού.. .εμείς τι μπορούμε να προτείνουμε σαν ελληνισμόςΕπίσης το που πηγαίνουμε έχει μεγάλη σημασία...Σε...ανάπτυξη;Τι είδους ανάπτυξη;Πόση ανάπτυξη του σημερινού κόσμου μπορεί να αντέξει η γη;;Επίσης που πάμε ως προς τις σχέσεις μας; Στόχος η ανοχή του άλλου και η ανέλιξη του ατόμου(δυτική κουλτούρα)ή η κοινωνία με τον συνάνθρωπο και η κοινωνία του προσώπου;«(Υπάρχει μια ριζική διαφορά ανάμεσα στο πρόσωπο και το άτομο. Το πρόσωπο είναι μια ύπαρξη κοινωνίας, το άτομο μια φιγούρα διάσπασης. Το μέν είναι ανοιχτό στο Θεό και τους άλλους, το δε είναι εγωιστικό και επικεντρωμένο γύρω απο τον εαυτό του. Το ένα, ευχαριστεί τον Θεό για όλα και εκλαβάνει κάθε κίνηση,λόγο και συνάντηση ως μυστήριο. Το άλλο, χρησιμοποιεί και βλέπει τα πάντα- τους άλλους ανθρώπους και την πλάση-σαν ένα μέσο ικανοποίησης των επιθυμιών και αναγκών του. Το πρώτο δίνει και μοιράζεται, το δεύτερο αποκτά, συσσωρεύει και καταναλώνει. Το πρόσωπο ταπεινώνεται για να δοξαστεί, το άτομο ανεβαίνει με σκοπό να αυτοθεωθεί. Κι εγώ μέσα στη ζωή μου τι είμαι, τι θέλω να είμαι: ένα πρόσωπο ή ένα άτομο;»)...Πολύ σημαντικές παράμετροι αδύνατον να τις αποφύγεις...

Μαρία Σπαντιδάκη έγραψε:Τα στοιχεία της ιδιοσυστασία μας δεν αποτελούν και στοιχεία ταυτότητας.Αυτή η ταυτότητα είναι που πρέπει να αναζητήσουμε...Και όχι με αερογέφυρα αιώνων που θα μας οδηγήσει στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό...να δούμε ποια είναι τα στοιχεία της ταυτότητάς μας σήμερα!!Ας πούμε ποιο πολιτισμό δημιουργούμε...ποια πράγματα μας δίνουν χαρά (εκτός του να καταναλώνουμε).. τι νέο και ξεχωριστό μπορούμε σήμερα να προτείνουμε στην ανθρωπότητα (ακόμη και τα ρούχα μας,τα σπίτια μας,τα τραγούδια μας..όλα είναι πλέον ίδια παγκοσμίως...κάποτε ήξερες από την αρχιτεκτονική του τόπου σε ποια πόλη της Ελλάδος βρισκόσουν...σήμερα όλες οι πολυκατοικίες είναι ίδιες ανά τον..προηγμένο κόσμο...κουλτούρα φασόν παντού.. .εμείς τι μπορούμε να προτείνουμε σαν ελληνισμόςΕπίσης το που πηγαίνουμε έχει μεγάλη σημασία...Σε...ανάπτυξη;Τι είδους ανάπτυξη;Πόση ανάπτυξη του σημερινού κόσμου μπορεί να αντέξει η γη;;Επίσης που πάμε ως προς τις σχέσεις μας; Στόχος η ανοχή του άλλου και η ανέλιξη του ατόμου(δυτική κουλτούρα)ή η κοινωνία με τον συνάνθρωπο και η κοινωνία του προσώπου;«(Υπάρχει μια ριζική διαφορά ανάμεσα στο πρόσωπο και το άτομο. Το πρόσωπο είναι μια ύπαρξη κοινωνίας, το άτομο μια φιγούρα διάσπασης. Το μέν είναι ανοιχτό στο Θεό και τους άλλους, το δε είναι εγωιστικό και επικεντρωμένο γύρω απο τον εαυτό του. Το ένα, ευχαριστεί τον Θεό για όλα και εκλαβάνει κάθε κίνηση,λόγο και συνάντηση ως μυστήριο. Το άλλο, χρησιμοποιεί και βλέπει τα πάντα- τους άλλους ανθρώπους και την πλάση-σαν ένα μέσο ικανοποίησης των επιθυμιών και αναγκών του. Το πρώτο δίνει και μοιράζεται, το δεύτερο αποκτά, συσσωρεύει και καταναλώνει. Το πρόσωπο ταπεινώνεται για να δοξαστεί, το άτομο ανεβαίνει με σκοπό να αυτοθεωθεί. Κι εγώ μέσα στη ζωή μου τι είμαι, τι θέλω να είμαι: ένα πρόσωπο ή ένα άτομο;»)...Πολύ σημαντικές παράμετροι αδύνατον να τις αποφύγεις...

Πώς εννοείται ότι τα στοιχεία της ιδιοσυγκρασίας μας δεν είναι συνάμα και ταυτότητα; Εννοείτε ότι είναι ευμετάβλητα ή και αποσπασματικά και επομένως οφείλουμε να στραφούμε σε πιο θεμελιώδη χαρακτηριστικά;
Όσον αφορά τον πολιτισμό πιστεύω ότι ακόμη παράγεται ποιοτικός πολιτισμός. Ίσως λιγότερο μεν, λόγω της ρευστότητας των αξιών σήμερα και του εθισμού στην
ανούσια χρήση της τεχνολογίας που αποσπά τον άνθρωπο από την παραγωγή έργου, αλλά και πάλι παράγεται αξιόλογος πολιτισμός. Υπάρχουν αρκετοί νέοι άνθρωποι με ασχολίες που γράφουν, ασχολούνται με μουσική, όλοι μελλοντικοί πιθανοί δημιουργοί πολιτισμού τους οποίους τυχαίνει να γνωρίζω. Σχετικά με ήδη υπάρχοντες καλλιτέχνες και σήμερα βλέπουμε ότι υπάρχουν σε κάθε τέχνη άτομα που έχουν να προσφέρουν. Ίσως απλά να μην εκτιμώνται το ίδιο από το κοινό που ίσως στρέφεται σε πιο εύπεπτα προϊόντα τέχνης. Αυτό συνδέεται και με την ίσως παρακμή του πολιτισμού ως κοσμοθεωρίας και αντιλήψεων. Στην πλειοψηφία με την πρώτη ματιά φαίνεται ότι υπάρχει μια ηθική παρακμή και μια στροφή προς τα ασήμαντα ίσως. Φαντάζομαι όμως ότι σε κάθε εποχή οι άνθρωποι θα αναγνώριζαν τέτοιου είδους προβλήματα και γι αυτό δεν μπορώ να συμπεράνω αν το φαινόμενο έχει επιδεινωθεί.
Φυσικά ο καταναλωτισμός έχει εισχωρήσει στις ζωές μας και ίσως το άγχος σήμερα έχει καταστήσει πιο δύσκολη την βίωση της πραγματικής χαράς. Όμως, θεωρώ πως ακόμη λαμβάνουμε ευχαρίστηση από τις ανθρώπινες επαφές και απόδειξη αυτού είναι πώς μολονότι η οικονομική κρίση ταλανίζει την χώρα πάντοτε όλα τα κέντρα εστίασης και διασκέδασης είναι γεμάτα με παρέες ανθρώπων. Δεν αναφέρομαι φυσικά σε κέντρα διασκέδασης στα οποία η γνήσια αυτή επαφή δεν μπορεί να υπάρξει.
Επιπλέον, όντως η ομοιογένεια είναι γεγονός που αντανακλάται σε όλα τα επίπεδα (από την αρχιτεκτονική που αναφέρεται μέχρι τις καθημερινές προτιμήσεις διασκέδασης). Ευτυχώς είναι θετικό το ότι σε κάποιες περιοχές πιο παραδοσιακές της χώρας ίσως έχουν διατηρηθεί κάποια από τα ιδιαίτερα ελληνικά έθιμα, ενώ ακόμη και στα μεγάλα αστικά κέντρα πάντα θα υπάρχουν ομάδες (ίσως μειονότητες) που θα αντιστέκονται.
Συγκριτικά με τον υπόλοιπο κόσμο μπορούμε να προτάξουμε την γλώσσα μας που αν και δέχεται πολλές ξενικές επιρροές διατηρεί ακόμη αρκετά διαφοροποιητικά χαρακτηριστικά που την συνυφαίνουν με έναν ξεχωριστό τρόπο σκέψης (όπως και κάθε γλώσσα αφού σκεφτόμαστε μέσα από λέξεις). Ίσως έχουμε να επιδείξουμε ακόμη μια διαφορετική κοσμοαντίληψη. Μέσα από τις τέχνες μας αλλά και από την στάση ζωής πολλών Ελλήνων προβάλετε η αξία του να δίνει κανείς περισσότερη έμφαση στην απόλαυση της ζωής μέσα από κάθε στιγμή της. Ίσως βέβαια οι αλληλεπιδράσεις με τον δυτικό πολιτισμό να έχουν μειώσει την ισχύ αυτού του χαρακτηριστικού μα ακριβώς αυτή η μέση ανάμεσα στον αυστηρό ορθολογισμό και προγραμματισμό με την κάποια χαλαρότητα και θαυμασμό απέναντι στην ζωή μπορεί να αναβαθμίσει την ζωή ενός ατόμου.
Και φυσικά, συμφωνώ μαζί σας στον διαχωρισμό προσώπου και ατόμου. Ακόμη κι αν τις εξετάσουμε με αυστηρή λογική και μόνο, δίχως προσκόλληση σε αρχές κτλ., η δεύτερη προσέγγιση είναι καταδικασμένη να αυτοκαταστραφεί μιας και η ίδια η "ευημερία" του ατόμου οδηγεί στην δυστυχία ενός άλλου. Ακριβώς το γεγονός ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί στο σύνολο την καθιστά ανίκανη να αποτελέσει την βάση για μια ομαδική ανάπτυξη. Αλλά και από την σκοπιά του μεμονωμένου ατόμου, η συμπεριφορά σαν πρόσωπο είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για την ευημερία και του εαυτού αφού εξαρτάται από την ευημερία του συνόλου.